Һөйөү туҙҙы, беҙҙең йөрәкте
Һағыш уты күптән ялмаған.
Шыбыр-шыбыр өндәшкән һүҙҙәрҙе
Төндә ямғыр йыуып ағыҙған.
Кемебеҙ хаҡ, ә кем ғәйепле?
Мөхәббәтең бар таңы, бар кисе.
Осрашыуҙар төш булып ҡалдылар,
Йөрәгемдә һаҡлана шиғырҙар.
Мин китһәм, яныңда ямғырҙар иларҙар,
Ә күңел түремдә йырҙарым ҡалырҙар.
Һалҡын бер ай күренә тәҙрәнән,
Илаҡ бер ямғырҙы етәкләгән.
Ә үҙе шат йылмая, йылмая...
Ай белә: һәр йөрәк, һәр күңел -
Ҡабатланмаҫ бер миҙгел, бер ғүмер.
Тик яҙмышты алдап булмай!
Мин китһәм, яныңда ямғырҙар иларҙар,
Ә күңел түремдә йырҙарым ҡалырҙар.