Һаумы, Һине эҙләнем күпме!
Йәнем, һаумы. Етәр йәштәрең түкмә!
Үткән йылдарҙы кемдәр һанамай
Күпме осоу,ҡолауҙарға ҡарамай.
Ғәҙелһеҙлеккә сыҙамай – яҙмыш кемде һынамай,
Ҡабат осрашыуға ышана, - арымай.
Мин бит һинһеҙ, әйтерһең, ярым ай,
Тик бирешмәй осамын – туҡтарға ярамай.
Хистәрҙе ҡәҙер итмәнек, яңғыҙлыҡҡа тарымай,
Ышанам: беҙҙе ҡотҡара аласасаҡ бары май.
Ай-һай, шундай шаян инең ул,
Ай-һай, беҙҙең хистәр –дөрләгән усаҡ.
Тик болғаны араны хоҡуғы булмағандар,
Кәҫәләр тултырып, мөхәбәттән уңмағандар.
Юғалттым, шулай ҙа ышандым һиңә,
Аҡсалы ғәҙелһеҙлекте саф хистәр барыбер еңә.
Ә мин үҙем булып ҡалдым: битлек кеймәнем,
Яҙмышҡа ышанам, осраштырыр ул беҙҙе, йәнем.
Һаумы, Һине эҙләнем күпме!
Йәнем, һаумы. Етәр йәштәрең түкмә!
Нисек мөмкин тәнеңдең һәр нөктәһен иҫләргә?
Өйҙә ҡалған сәстәреңде, ғәҙәтме ни еҫкәргә?
Хыялдарҙа киләсәкте буяп төрлө төҫтәргә,
Кәрәкмәгәнен юйып, кәрәккәнен өҫтәргә?
Мин рәссам булһам, унда булыр ине хаос,
Бер яҙмыштан икенсегә күсеү, ялғауыс.
Таптым тиһәм йүнәлешем, яҙмышым икән яуыз,
Бәхеткә күҙ тейә, әйҙә асмайыҡ беҙ ауыҙ.
Һин яҡында, Һин алыҫта – барыбер йөрәктә,
Беҙҙең хистәр мәңгелек. Ҡуя күрмә нөктә.
Ыҙалаттым, үпкәләттем, йә, йәштәрең түк тә,
Күрәңме ярашығыҙ тип, ҡояш йылмая күктә.
Ҡауышыуға бер ҡасан һүнмәҫ өмөтөм,
Һәм бына һин ҡаршымда – һине күпме көттөм.
Йәшермә ҡарашың, йәшермә күҙ йәшең,
Шуны әйтергә эҙләнем: булаңмы кәләшем !