30 йәш.
1)Нурҙар балҡытып, ал таң атты
Офоҡ артынан шат ҡояш ҡалҡты
Тәҙрәмде таңғы саф ел ҡаҡты
Йоҡ(о)нан мине уятты.
Ғүмер юлымда өҫтәлде бер йәш
Күңелем тулды, күҙгә килде йәш.
Олоғайҙым мин, әммә әле йәш:
Миңә бөгөн утыҙ йәш!
Был көндә донъя ал нурға сумды:
Был көндә атайым уллы булды.
Был көн шатлыҡтан күңелем тулды:
Миңә бит утыҙ тулды!
Йәшлегем сәләм ебәрҙе бөгөн:
Үҙ аллы тарт тип тормоштоң йөгөн
Бәхеттән хатта иҫерҙем бөгөн:
Утыҙ йәш миңә бөгөн!
2)Ҡыҙыу ҡояш күктә һибә нурҙар
Тирә- яҡта яңғырай шат йырҙар
Дәртле көй биргәндәй булды кәңәш:
“Ҡайғырма, күңел ас, һин бит йәш!”
Сәмләнеп тибә йөрәк, уйнай ҡан.
Кеҫәмдә хәмерлек аҡсам ҡалған
Күҙ ҡыҫа ҡояш: “Түҙ һин, братан!”
Дуҫтар һоналар стакан!
3)Офоҡ артына ҡояш йәшенде,
Билдәләргә утыҙ йәшемде
Йыйылдылар өҫтәл артына
Дуҫ- иш, йәше- ҡарты ла.
Теләйҙәр миңә изге теләктәр,
Дуҫ- туғандар тапшыра бүләктәр,
Тыйыуҙарға һис тормайым ҡарап
Туйғансы эсәм шарап.
слова Гульшат Шагиева