Көндө-көнгә ялғай-ялғай айҙар үтә, йылдар үтә.
Япраҡтарын ҡоя-ҡоя ғүмеркәйҙәр көҙө етә.
Әйтелмәгән хис-тойғолар, үтәлмәгән һүҙ-вәғҙәләр.
Үкендереп, көрһөндөрөп, бәғерҙәрҙе телеп үтә.
Кисерегеҙ, йән-дуҫтарым, янығыҙҙа булалманым.
Тормош йөгөн һеҙ тартҡанда иңдәремде ҡуялманым.
Кисер мине, йән һөйгәнем, сайпылдырҙың хистәремде.
Бирә алманым тик үҙеңә мөлдөрәмә тулы көйө.
Кисерегеҙ урман-ҡырҙар, тыуып үҫкән ғәзиз тупраҡ.
Мин йөрөнөм сит яҡтарҙа сит яҡтарҙан ҡурсау һорап.
Көҙгө елдәр әсе икән, ғүмер үкенесле икән.
Һуңлап ҡына ҡәҙерҙәрен белеүҙәре ҡыйын икән.
