Аҡ сәскәгә һине тиңләйем,
Болондарҙы буйлап эҙләйем.
Һөйөү серҙәремде һөйләйем,
Һинһеҙ йәшәү йәмен күрмәйем.
Ҡушымта:
Яратам мин һине өҙөлөп,
Аҡ сәскәләрҙе бирәм өҙөп.
Күҙ йәштәрең берүк таммаһын.
Мин яратам һине, аппағым.
Йәнем минең, йәнем-йәнкәйем,
Яҙмышымды һиңә бәйләйем.
Эй, Хоҙайым, мең-мең рәхмәтем
Биргән өсөн оло бәхетен.
Кушымта
Ҡабат тыуһамда был донъяға,
Һиңә бәйләр инем яҙмышты.
Күпме эҙләһәм дә – табалмам
Һинең кеүек тоғро аҡҡошто.